Elke sporter of elk team kent hoogtepunten maar gaat ook zo nu en dan door diepe dalen. In zo’n dal bevond Oostburg 2 zich afgelopen zondag, toen het aan moest treden tegen Hontenisse 3 voor de eerste wedstrijd van het seizoen. Hieronder een kort verslag:
Vrijdag na de training, toen de selectie op papier werd gezet, bleek er nog weinig aan de hand. Met dertien man moet je toch een heel eind komen zou je denken. Het liep echter anders. Na een aantal ‘onvoorziene’ afmeldingen op het laatste moment waren we genoodzaakt met 10 man af te reizen naar Kloosterzande. Dit kon wel op respect rekenen van de tegenstander dat we er gewoon stonden.
Dit werd nog eens benadrukt door manager Mels die de manschappen motiverend toesprak en we besloten er met z’n allen het beste ervan te maken. Nadat de vicks onder de neus was gesmeerd, begonnen we aan de wedstrijd. Het eerste half uur lukte het nog redelijk om, ondanks de man minder, evenwicht te bieden met ouderwets kick ’n rush voetbal. Zo werd geprobeerd onze spits Mirsad te bereiken maar die kon helaas niet echt gevaarlijk worden. Ook kwam op de flanken Imardo een aantal keren op snelheid door maar toch was het Hontenisse die ze aan de andere kant binnenschoot en keken we al gauw tegen een 3-0 achterstand aan.
Halverwege de eerste helft werden de personele problemen nog groter. Michel kreeg een knie in zijn maag te verduren en dus moesten we het even met 9 man zien te klaren. Dit was echter niet te belopen. Hier kon ook comeback keeper Dennie, die zijn eerste wedstrijd in 15 jaar weer keepte, niets aan veranderen. Ruststand 6-0
Bij het drinken van de thee was er vooral berusting in de situatie en prees Manager Mels nogmaals de manschappen die wel aan de wedstrijd waren begonnen. Het motto voor de tweede helft was ‘schade zien te beperken’ Mede omdat we nog een tegenvaller kregen te verwerken doordat Kevin geblesseerd moest afhaken en dus nog maar met 9 overbleven.
Dat de mannen van Hontenisse al wat bekerwedstrijden en trainingen in de benen hadden werd ook de tweede helft duidelijk en was het grotendeels éénrichtingsverkeer TOT Leon het op zijn heupen kreeg en zowat half het veld overstak om vervolgens van buiten de 16 de Hontenisse doelman te verschalken. Een prachtdoelpunt. Het stond toen echter al 10-1… En nadat Hontenisse ook nog de 11-1 op het bord zette, was het genoeg geweest.
Er waren veel gedachtes over hoe we genoodzaakt waren deze wedstrijd in te gaan maar er zit maar één ding op, vlug vergeten en vooruit kijken… Op naar volgende week wanneer een aantal bekende gezichten zich weer bij het team zullen voegen, hopelijk is dit niet alleen omdat we dan thuis spelen.
